چه کار کنیم تا بتوانیم به راحتی گناه کنیم ؟!!…
مرحوم علامه مجلسى-رضوان الله تعالى عليه-در كتاب ارزشمند بحار الانوار روايتى از كتاب جامع الاخبار نقل كرده كه با موضوع بحث ما نيز بسيار مناسب است.
روايت شده است كه؛
_مردى نزد امام حسين بن على عليهما السلام آمد و گفت: من مردى گنه كارم و نمى توانم گناه نكنم، مرا نصيحتى كن.
_آن جناب در جواب او فرمود: پنج كار به جاى آور و سپس هر گناهى كه خواستى بكن:
اول: رزق و روزى خدا را مخور و سپس هر گناهى را كه خواستى بكن.
دوم: از تحت ولايت خداوند خارج شو و آن گاه هر گناهى را كه خواستى بكن.
سوم: براى انجام گناه جايى برو، كه خداوند تو را نبيند و بعد از آن هر گناهى كه خواهى بكن.
چهارم: هر گاه ملك الموت آمد كه جانت را بگيرد، او را از خود دور گردان و هر گناهى كه خواستى انجام بده.
پنجم: چون فرشته موكل بر دوزخ، خواست تو را در آتش افكند، از آن امتناع كن و داخل مشو، آنگاه هر گناهى را كه خواستى بكن.»
حال اگر بپرسى چرا امام حسين بن على عليهما السلام ارتكاب گناه را بر امور ياد شده تعليق كرده است؟و اصولا چه ارتباطى بين آنها و رخصت در گناه مى تواند وجود داشته باشد؟
در جواب گوييم:سيد الشهداء عليه السلام در روايت مزبور، مرد گنه كار را به امورى تنبه داده است كه اگر او در حين ارتكاب گناه، بدان ها توجه داشته باشد، قطعا از گناه دست شسته و از انجام دادن آن سرباز مى زند، و به عبارت ديگر امام حسين بن على عليهما السلام براى آن كه مرد عاصى را از شر گناهان برهاند، او را به عقايد و نداى فطرتش-كه از آنها غفلت كرده و در نتيجه، به دام معصيت گرفتار آمده-متوجه ساخته، و بدو فهمانده است كه ريشه گناهانى كه از او سر مى زند غفلت از معتقدات است، و با توجه به آنها است كه مى تواند از دام معاصى برهد.
گام نخستین در سیر و سلوک – ۴
